This setting has a thousand stories, a microcosm of actions where we all matter...

De Aquila Republiek

“Fides et Iustitia, et Libertas Populorum.”

- Uit: De Laetatio, het Aquilaanse Volkslied

De Republiek is een van de twee grote facties binnen het Interplanetair Collectief, en hun geschiedenis gaat terug tot de tijd voor Tebras. Ze worden geleid door een democratisch gekozen president en een regering gestoeld op de klassieke drie-poot van een parlementair systeem met één belangrijke uitzondering: alleen degenen die minimaal vijf jaar hebben gediend in het leger mogen zichzelf burgers noemen en stemmen. 

Dit grondbeginsel heeft er toe geleid dat het leger centraal staat binnen de maatschappij van de Aquila. Naast stemrecht en politieke carrières is het ook onofficieel zo dat hoge posities in het bedrijfsleven alleen zijn weggelegd voor Civitas, zij die hebben gediend. Degenen die er voor kiezen om niet in het leger te gaan staan bekend als het Mulum, en hoewel zij theoretisch gezien dezelfde standaard van leven genieten als alle andere Aquila worden ze beschouwd als tweederangs burgers.

Mentaliteit & dagelijks leven

Aquila zijn efficiënt en bureaucratisch ingesteld, twee schijnbare tegenstellingen die gezien de militaire achtergrond van de meeste leidinggevenden goed te verenigen zijn. Complimenten en accolades worden verleend aan afdelingen, secties en bedrijven in plaats van individuen, en er wordt veel nadruk gelegd op het groepsproces van samen tot een oplossing komen met een leidinggevende die uiteindelijk de knoop moet doorhakken. Kleding is veelal simpel en praktisch met als uitzondering uitgaan en feesten, waar Aquila zich zeer kleurig en uitbundig kleden als contrast. Omdat hun bestaan over het algemeen geregimenteerd en gedisciplineerd is, zijn veel Aquila in hun vrije tijd enthousiast beoefenaars van extreme sporten. 

Binnen de Republiek dienen mannen en vrouwen in dezelfde eenheden en al zolang als Civitas zich kunnen heugen wordt herkomst, uiterlijk, gender-identiteit of seksuele voorkeur niet als relevante factor geacht in het evalueren van iemands geschiktheid voor een positie. Hierdoor is een aanzienlijke diversiteit in alle lagen van de regering, bedrijfsleven en het leger. Legionairs zijn er aan gewend dat hun vrienden, familie en geliefden dienen als gelijke partners op het slagveld. 

Een belangrijk resultaat hiervan is een sterke consent cultuur. Alle vormen van relaties en relatievormen worden gezien als volkomen normaal zolang alle personen die het aan gaat hebben toegestemd. Kort na de vlucht van Tebras bleek dat veel overlevende Aquilanen steun vonden in partnergroepen en meerpartnergezinnen. Daarom werd in 6 NT de noodwet op meerpersoons huwelijken goedgekeurd. Wat aanvankelijk een praktische aanpak was om te zorgen dat de overlevenden weer kinderen gingen krijgen bleek ook een grote stabilisatie-factor binnen de Republiek. In 21 NT werd de noodwet bekrachtigd tot wet en sindsdien heeft geen enkele politicus hier meer aan getornd. 

Met name de traditioneel ingestelde Aquilanen houden een huwelijk van twee personen aan, maar zelfs onder hen is het belangrijk dat als een van de partners of zelfs beiden gaan dienen er goede afspraken zijn over de relatie en de opvoeding van de kinderen. Dit houdt ook in dat schending van relatie-afspraken of consent een enorme schande zijn. Dit is nog een graad erger als de geschonden partner of partners op dat moment dienend Legionair of Classiarius zijn. Dat met name omdat het een destabiliserend effect heeft en mogelijk zelfs de Republiek schaadt.

Het stichten van een gezin is geen hinder voor een militaire carrière, al wordt er verwacht dat ouders, verzorgers of gezinsgroepen in overleg verantwoordelijke keuzes maken in het al dan niet dienen aan het front tijdens de opvoeding van hun kroost. Kinderen geboren binnen de Republiek zijn tot hun 18e altijd Civitas-zonder-stemrecht en onder verantwoordelijkheid van hun ouders of voogden (ongeacht Civitas, Militair of Mulum status). Scholing begint op het 4e levensjaar, met de optie voor militaire ouders om hun kind al vanaf 2 jaar te laten starten met een simpele vooropleiding onder auspiciën van de Moraal, Welzijn en Recreatie-afdeling van de Aquilaanse Strijdmacht. Deze ‘basisvorming’ duurt tot 10 jaar en loopt door in middelbaar onderwijs dat bestaat uit een serie vocationele tests, vakkenpakketten gebaseerd op voorkeur en talent gecombineerd met korte ‘snuffelstages’ bij een scala van beroepen. Vanaf 16 jaar kunnen Aquilaanse jeugdigen beginnen met hun diensttijd met toestemming van ouders/voogden, maar velen blijven twee jaar extra in de ‘middelvorming’ om een breder perspectief te krijgen op hun toekomstopties.

Op de 18e verjaardag vervalt het automatische Civitas recht en is een Aquilaan volwassen met eigen verantwoordelijkheid. Op dat moment zijn er meerdere opties mede afhankelijk van studieresultaten tot dan toe: beginnen met werken, een vervolgopleiding, militaire dienst of een militaire studiebeurs - waarbij de Republiek scholing betaald met de belofte van een periode dienst na afronding. Veel Aquilaanse jeugd gaan eerst in dienst en knopen er na afronding van hun diensttijd nog 4-5 jaar beroepsopleiding achteraan - bij het verkrijgen van Civitas-met-stemrecht-status wordt een gedeelte van de opleiding betaald door de Republiek. Alle Aquilanen zijn dus theoretisch minimaal 3 tot 5 jaar Mulum, maar omdat dit in de praktijk in militaire dienst is wordt het niet gezien als iets om je voor te schamen. Dit ‘standaard pad’ is voor vrijwel iedereen vanzelfsprekend door zorgvuldige monitoring en begeleiding op alle opleidingsniveaus - iedereen heeft de verwachting om Civitas status te krijgen als ze zich dienstbaar opstellen tegenover aan de Republiek.

Politiek

"Aquilaanse politiek is alsof je een jachtgeweer afvuurt. Het maakt niet uit hoe vaak je moet schieten zolang maar genoeg hagel het doel raakt.” - Gaius Septimus, professioneel lobbyist 

Als democratische Republiek worden de Aquila bestuurd door een President met zijn of haar kabinet, en daarin worden ze bijgestaan door drie ‘Spatia’ - raadskamers. In dit model zijn de President en het kabinet de uitvoerende macht, de eerste twee Spatia de wetgevende macht en het laatste Spatium de rechtsprekende macht. Iedereen binnen de regering is zonder uitzondering Civitas. Verkiezingen voor de President en de Spatia zijn er elke zeven jaar - al zijn er zeldzame gevallen dat er eerder verkiezingen worden uitgeschreven. Er zijn op dit moment vier grote partijen die in het politieke landschap van de Aquila de dienst uitmaken: Cornu, Brachi, Beccus en NUS. Alle grote politici en de president zijn onderdeel van een van deze partijen - onafhankelijke kandidaten komen voor en kunnen het op persoonlijke noot vaak brengen tot kabinetsleden of raadslid maar zijn er nog niet in geslaagd om President te worden.

Dit is vooral omdat de Aquila politiek erg gericht is op draagvlak creëren door formulieren. Als je iets wilt bereiken is het belangrijk dat je veel Civitas kan overtuigen jouw formulier in te vullen en op te sturen. Beter nog is als ze ook hun families inzetten om jouw formulier in te vullen en op te sturen. Hoe meer Civitas je mobiliseert om jouw formulier op te sturen, hoe groter de kans dat de bureaucratische machine gaat uitvoeren wat jij nodig hebt. 
De partijen hebben hier een solide en geoliede organisatie voor en er zijn te weinig ‘zwevende’ kiezers voor een onafhankelijke kandidaat. Lobbygroepen vanuit het bedrijfsleven zijn per wet verboden, maar zij spelen veel van hun belangen via de Bellator Aquila, de strijdmacht. Het leger is meer een instituut binnen de regering dan een lobbygroep omdat vrijwel alle politici per definitie ex-militair zijn.

In het verleden was er een scherpere tweedeling tussen Mulum en Civitas maar langzaamaan zijn Mulum meer tweederangs burgers geworden dan onwenselijk uitschot. Het is echter twijfelachtig of stemrecht en Civitas-schap ooit zal worden ontkoppeld omdat dienst aan de Republiek zo’n sterk onderdeel is van de Aquilaanse cultuur. Met name het NUS met zeldzame gedoogsteun van de Cornu zetten zich in voor de Mulum, maar meningen daarover binnen de andere partijen variëren van “naïeve houding” tot “gevaarlijk voor ons culturele fundament”.

De President, het Kabinet en de Gouverneurs

In principe kan iedere Aquilaanse Civitas van onbesproken gedrag zich kandidaat stellen. In de praktijk is de President vaak een lid van een van de vier gevestigde partijen en heeft meer dan een termijn gediend als gedecoreerd militair. De President staat aan het hoofd van het leger, geeft dagelijkse leiding aan het kabinet en wijst planetaire Gouverneurs aan. Een President wordt geacht om samen te kunnen werken met alle partijen - nadat de verkiezingsstrijd is gestreden moet er efficiënt worden samengewerkt ongeacht wie de winnaar was. Alle partijen hebben de intentie om te regeren, of ze nu gewonnen hebben of niet. Een wijze President zorgt er ook voor dat er meerdere partijen zijn vertegenwoordigd binnen het kabinet en de gouverneurs voor voldoende draagkracht binnen de Spatia.

Het Kabinet bestaat uit ministers met elk hun eigen portfolio, samengesteld door de President. Portefeuilles zoals Minister van Defensie en Minister van Buitenlandse Zaken zijn de meest prestigieuze posities en gaan traditioneel naar de winnaar van de verkiezingen, al kan een President er voor kiezen om deze te geven aan bijvoorbeeld een sterke bondgenoot tijdens de campagne. In zeldzame gevallen dienen populaire ministers onder meerdere presidenten, en het is een traditie dat bijvoorbeeld een Minister van Defensie niet midden in een crisis of oorlog wordt vervangen als daar geen reden voor is. Traditie, continuïteit en consistentie staan immers  in hoog aanzien binnen de Aquilaanse cultuur.
De Planetaire Gouverneurs hadden in het verleden een breder mandaat om hun eigen planeten te besturen, maar sinds betrouwbare FTL communicatie en instantaan reizen door middel van het portaalnetwerk is het gemakkelijker om centraal bestuur te voeren. Gouverneurs mogen nog wel altijd planetaire wetten uitschrijven om tegemoet te komen aan de unieke eigenschappen en uitdagingen van hun eigen planeet, en regeren effectief over het planetaire stelsel. Ook mogen ze ten tijden van nood bevel voeren over de Planetaire Legioenen behalve als de President hier expliciet bezwaar tegen heeft. Gouverneurs verlenen een mate van continuïteit aan de regering omdat de President zelden zittende Gouverneurs wegstuurt tenzij er een ernstig conflict tussen de regering op Accipiter en de planetaire regering dreigt.
De uitvoerende macht heeft tevens de beschikking over een enorm corps aan carrière-ambtenaren die beleid direct in praktijk brengen. Zij registreren alles en houden uitgebreide dossiers bij om zo de regering de juiste informatie te kunnen geven. Het gevoel van eerlijkheid en krijgen waar je recht op hebt - zeker als je hebt gediend - zit er bij elke Aquilaan in gedrild. Dit is de belangrijkste reden dat het leven van een Aquilaan vol zit met formulieren en bezoekjes aan ambtenaren.

De Spatia

Een Spatium is een raadgevende en wetgevende kamer voor het kabinet en de President. Elk van de kamers heeft een andere samenstelling en een serie functies om elkaar te balanceren.

Primaire Spatium - de Ratio van de Regering

Het Primaire Spatium bestaat uit 200 leden in een verhouding gebaseerd op de uitslag van de laatste verkiezingen en samengesteld door het Tertiare Spatium. Ze bepalen het niveau van belasting en maken concept-wetten in overleg met de uitvoerende macht. Ook voeren ze onderhandelingen met andere facties en worden ambassadeurs voor andere planeten uit hun rangen gekozen. Als laatste hebben ze de macht om referenda uit te schrijven maar doen dit traditioneel alleen op verzoek van de President. Leden van het Primaire Spatium worden correct gezien als het gereedschap van de uitvoerende macht om wetten en wetswijzigingen ten behoeve van hun agenda te maken.

Secundaire Spatium - het Geweten van de Republiek

Het Secundaire Spatium bestaat uit een groep oud-militairen met een hoge functie en oud-politici die de waarden van de Aquila beschermen door de tijden heen - in 240 zijn dit net onder de zevenhonderd personen maar aantallen variëren door natuurlijk verloop en beschikbaarheid van kandidaten. Een benoeming is vaak voor het leven, al kan een lid zijn of haar functie neerleggen in protest of door gezondheidsproblemen. Zij controleren nieuwe wetten en aanpassingen in de grondwet of deze niet in strijd zijn met Aquilitas, de gidsende principes van de Republiek. Ze mogen wetten terugsturen naar het Primaire Spatium met voorgestelde aanpassingen om ze zo beter te laten aansluiten. Ze stellen de begroting op en verdelen de verkregen belastinggelden over de budgetten voor de ministeries. Als laatste beslissen ze over het uitdelen van “Speciale Verdiensten”, burgerschap als beloning voor prestaties, heldendaden en belangrijke ontdekkingen in de wetenschap in dienst van de Republiek - dit is de enige alternatieve manier om naast militaire dienst het Burgerschap te verkrijgen.
In het verleden hadden ze het theoretische recht om de twee andere Spatia naar huis te sturen maar dit is door langlopende hervormingen niet langer een mogelijkheid. Ze mogen wel in geval van nood het kabinet wegsturen waardoor de President een nieuwe kabinet moet kiezen. Ook wijzen ze de kiesmannen aan die het Tertiare Spatium samenstellen. Omdat het Secundaire Spatium zowel het budget bepaalt als wetten terug mag sturen naar het Primaire Spatium bewaken ze hiermee een stuk continuïteit in het centrale bestuur op Accipiter. 

Tertaire Spatium - de Wil van het Volk

Het Tertaire Spatium bestaat uit 500 leden die de planetaire kiesmannen van de twaalf Aquilaanse planeten eens in de zeven jaar kiezen. Het Tertaire Spatium kiest het Primaire Spatium. Dit is meestal in verhouding gelijk aan het Tertaire Spatium, maar soms wordt er wel eens tactisch gekozen en op andere partijen gestemd. Ze functioneren als het hoogste rechtsorgaan, en toetsen de praktische uitvoerbaarheid van ingevoerde wetten. Ze zijn het meest direct gekozen door het volk en schrijven als zodanig regelmatig referenda uit - meestal op planetaire niveau als reactie op wetsvoorstellen van de gouverneurs. Ze oefenen hun belangrijkste functie echter zelden uit: als “Wil van het Volk” moet de President toestemming hebben van het Tertiare Spatium om de oorlog te mogen verklaren aan een vijand - het Tertiare Spatium toetst hiermee de “Casus et Ius Belli” - de juistheid en rechtmatigheid van een te voeren gewapend conflict.   

Rechtsprekende macht
Een Civitas is zeer loyaal aan de Aquila maatschappij. De Civitas weten dat maatschappelijke bijdragen er toe dienen de Republiek te versterken. Mulum worden niet behandeld als oud vuil, maar worden wel gezien als op zijn minst egoïstisch en bijziend. Desondanks is er rechtspraak nodig om geschillen te beslechten en misdaden te bestraffen. De Republiek kent geen doodstraf buiten oorlogstijd - de ergste straffen zijn dwangarbeid, levenslange gevangenisstraf en/of intrekking van de Civitas-status.

Er bestaan twee rechtbanken voor de twee verschillende groepen: een Civitas rechtbank en een Mulum rechtbank. Dit komt omdat de wet anders geldt voor Mulum dan voor Civitas. Als Mulum moet je jezelf verdedigen tegen een Civitas aanklacht, terwijl je als Mulum bewijs moet leveren om een Civitas aan te klagen. De processen in een Mulum rechtbank zijn geen schijnprocessen. Het gebeurt regelmatig dat Mulum zaken winnen tegen Civitas. Maar omdat Mulum zelf hun verdediging moeten betalen waar Civitas een advocaat toegewezen krijgen en zij altijd aan de bewijs leverende kant staan, winnen de Civitas vaker zaken. De rechters die over Mulum zaken gaan zijn lagere rechters dan in een Civitas rechtbank. Een Civitas mag in hoger beroep gaan bij het Tertiare Spatium, een Mulum niet.

Bij een ‘halsmisdrijf’ ( doodslag, ernstige nalatigheid met dodelijke slachtoffers, crime passionel ) heeft de rechter - bij het ontbreken van de doodstraf - de volgende opties.

  • Gevangenisstraf met tewerkstelling voor bepaalde of zelfs onbepaalde tijd.
  • Indien het Hof de mening heeft dat dit tot rehabilitatie zal leiden: dienst in de Legio Volones met de optie om te dienen en Civitas rechten (opnieuw) te verdienen.
  • Het permanent ontnemen van de mogelijkheid tot het krijgen van Civitas rechten, ook wel bekend als ‘de Veroordeling tot Mulum’, vaak gecombineerd met gevangenisstraf met tewerkstelling voor bepaalde tijd.

Met name de laatste optie is er zeldzaam omdat dit een Aquilaan het grondrecht op Civitas status na dienst ontneemt.

Bij militaire misdaden gelden de Ius Belli, de oorlogswetten. Als een misdaad de bestaande sancties overstijgt volgt vaak de militaire gevangenis. Als alternatief kan een veroordeelde de straf uitdienen in de Legio Volones, het ‘Vrijwilligerslegioen’. Deze ‘dienstjaren’ tellen dan voor de helft mee voor Burgerschap - naar beneden afgerond, uiteraard. Na deze dienstjaren kan een soldaat in theorie zijn of haar carrière voortzetten, al is het in de praktijk zo dat zij die in de Volones hebben gediend last hebben van een stevig glazen plafond.

Wanneer je wordt beschuldigd van hoogverraad in oorlogstijd kom je ook in de militaire rechtbank terecht, en deze mag bij zeer hoge uitzondering wel de doodstraf opleggen. Onder hoogverraad valt onder andere gevoelige informatie doorspelen naar de vijand, staatsgeheimen lekken, of de Aquilaanse maatschappij op een andere manier in gevaar brengen. Dit wordt getoetst door een ter plekke samengestelde raad van hoge militairen die “de sanctie” zullen bepalen.

Politieke beveiliging - de A.S.A. 

In 96 NT werd er door President Camilla Tullius een nieuw agentschap opgericht met de opdracht om bedreigingen voor het voortbestaan van de Republiek te identificeren en te elimineren. Het nieuwe Aquila Securitatem Agentia consolideerde meerdere kleinere overheidsagentschappen en een deel militaire intelligentie tot een krachtig gereedschap om de Vulpes aan te pakken, en boekte flinke successen. Zelfs na het luwen van de bedreiging van de Vulpes werd de noodzaak onderkent om dit agentschap open te houden, en het mandaat van de ASA werd na een intensieve lobby deel van de wet.
Tegenwoordig opereert de ASA als autonoom onderdeel van de civiele politie, en heeft toegang tot veel van de informatie die via Civitas, Legiones en Classis Aquila wordt verzamelt. Hun bestaan is geen geheim, maar hun bezigheden worden niet aan de grote klok gehangen. Hoe de ASA opereert en waar agenten van dag tot dag mee bezig zijn is onbekend, en de ASA houdt dit graag zo. Media heeft dit uiteraard aangegrepen als een kans voor vrije interpretatie - er zijn door de jaren heen veel populaire holovids uitgebracht over geheim agenten en hun strijd tegen allerlei vijanden.  
Veldagenten van het ASA zijn overal waar de Republiek een aanwezigheid heeft, en soms daar ver voorbij. Ze gaan graag subtiel en onzichtbaar te werk, maar ze hebben ook speciale identificatie die ze de autorisatie geeft om aanwezige Civitas en militairen in te zetten voor operaties. Leden van de ASA zijn stuk voor stuk goed getrainde Civitas met een breed scala aan nuttige vaardigheden, waarvan niet de minste het vermogen is om te doen alsof ze een doodgewone Aquilaan zijn.

NB: het is als speler niet toegestaan om als lid van de ASA te beginnen.

De partijen

Omdat Civitas status persoonlijk verdient moet worden zijn Aquila nauw betrokken bij de politiek, en ze zijn trots op het feit dat dit ze scherp onderscheidt van vooral het Imperium. Partijlidmaatschap is onder Civitas heel gewoon, al is het voor militairen verboden om lid te zijn van een politieke partij en hun publieke steun uit te spreken voor een van de partijen onder diensttijd. Civitas die dienen in het leger mogen uiteraard wel stemmen en de legerleiding doet zijn uiterste best om zelfs op de meest afgelegen voorposten een stemcomputer te krijgen omdat dit nu eenmaal een fundamenteel verkregen recht is. 

Beccus

De Beccus zijn een oude, traditioneel-liberale partij, wat wil zeggen dat zij de vrijheid van het individu centraal stellen. Zij willen zo min mogelijk overheidsbemoeienis naar de burgers toe, en in hun mening moet iedere Civitas moet vrij kunnen kiezen hoe zij hun leven indelen. Mulum zijn voor de Beccus mensen die niet goed hun vrijheden hebben benut. De Beccus zijn geen voorstander van zaken zoals een dienstplicht. De Beccus zijn zeer alert op de invloed van Ekanesh op de Aquila politiek - ze vinden dat geloof en staat mogen niet met elkaar vermengd mogen worden. Ze zien de buitenaardse wezens als de grootste bedreiging voor het voortbestaan van de Republiek maar hebben forse kritiek op de verregaande samenwerking met de andere facties en het in hun ogen resulterende verlies van soevereiniteit. 

Brachi

De Brachi zijn de grote conservatieve partij, en zien zichzelf als de beschermers van ‘Aquilitas’, de Aquilaanse waarden en tradities. Ze zijn zeer kritisch op vernieuwingen, die ze maar al te graag afdoen als hersenspinsels van jonge onervaren politici of ijdele dromen van progressieve naïevelingen. De partij is terug van weggeweest na een lange periode van herbouw - het waren de Brachi die de doorslaggevende steun waren om planeten te verkopen aan de S.O.N.A. corporaties om van de schuldenberg af te komen, en dit heeft hen lang achtervolgt. Ze staan pal achter het huidige overheidsbeleid wat betreft de buitenaardse agressors, en zien dit als de kans om als Republiek te schitteren. De waarden en tradities van de Republiek zullen de mensheid de overwinning schenken, hier zijn ze zeker van. 

Cornu

De Cornu zijn progressief-liberaal, en verschillen vooral van de Beccus omdat ze van mening zijn dat een mate van overheidsbemoeienis in de maatschappij een goed ding is en zijn ook sterk voorstander van de huidige positie van het Secundaire Spatium. Zij zijn van mening dat stilstand achteruitgang betekent, en dat de Aquilaanse cultuur zich moet blijven vernieuwen om te kunnen overleven in een veranderend universum. Ze hebben de afgelopen decennia sterk aan kracht gewonnen en zijn dan ook een groot voorstander van het Interplanetair Collectief. De Cornu zien in de komst van de buitenaardse wezens een nieuw tijdperk aanbreken - ze steunen de regering in hun huidige strijd, en zien de vijand als een zeer grote bedreiging. Ze denken echter ook na over de nasleep en het feit dat de mensheid zal moeten accepteren dat ze niet alleen zijn in het universum - ze willen zorgen dat de Republiek een voorbeeldrol gaat spelen binnen het Interplanetair Collectief. 

NUS (Nos Unum Sumus)

Deze nieuwe partij is links-progressief, en ontstaan na een versoepeling van het Civitas-Mulum systeem vanwege de Scheuringsoorlogen. Hun belangrijkste speerpunt is dat de Aquila het zich niet langer kunnen veroorloven om de Mulum zo te veroordelen en daarmee een nuttig deel van de samenleving direct af te schrijven. Ze hebben een kleine maar vocale aanhang die langzaam groeiende is, zelfs onder Civitas. Ze steunen met name het progressieve beleid zoals ingezet door de Cornu. De NUS staat woord voor woord achter het streven van de Cornu om de Aquila een leidende rol te laten hebben voor de mensheid in de nasleep van de oorlog tegen de buitenaardse wezens. Ze zouden echter ook zien dat de Aquila actiever achter buitenaardse technologie aan gaan om zo een leidende rol te pakken op meer vlakken.

Media

Het primaire publieke doel van de Aquila staatsmedia is zorg dragen voor de informatie die een kiezer nodig heeft om een keuze te maken. De staatsmedia is daarin dus primair gericht op Civitas en aanstaande Civitas, met ruime belichting van de President, Spatia en alle legeronderdelen. Het entertainment wordt primair geregeld door de private media, al hebben veel series zoals “The ASA Files”, “Strike Force: Psion” en “One Little Battlecruiser” staatssteun in de vorm van militaire adviseurs om de authenticiteit ten goede te komen. Reality programma’s zoals “De FTL Rechter - Bonje met de Buurclan” komen voor maar vermijden een aantal van de excessen van Sona en Pendzal shows omdat journalisten kan worden aangerekend als ze slechte bronnen gebruiken. Aangezien de aanzienlijke subsidies voor nieuws en actualiteiten verlopen via het Tertiare Spatium nemen over het algemeen Aquila journalisten hun werk erg serieus.

Aquila Republiek Informatie Netwerk

Het Aquila Republiek Informatie Netwerk (ARIN) is een nieuwsorganisatie die is opgericht in 19NT met als doel de Civitas en Mulum (subjectief) te informeren over de eerste Uitbreidingsoorlog. Tijdens de eerste Uitbreidingsoorlog (19 tot 28 NT) functioneerde het ARIN als primair mediaplatform voor de overheid. Dit mediaplatform werd door de overheid gretig gebruikt om de publieke opinie te beïnvloeden, zodat er binnen de bevolking draagvlak bleef bestaan voor de oorlog met de Dugo. 

Beroemd is de korte documentaire waarin een verslaggever live mee is gegaan met de missie om het Dugo vlaggenschip Geobukseon Namin te vernietigen. Maar het ARIN gebruiken als informatieplatform had ook een keerzijde. Er is maar zoveel propaganda wat je tegen je bevolking aan kan gooien voordat het zijn werking verliest. Uiteindelijk moest President Adeodatus aftreden en kozen de Aquila die oorlogsmoe waren een nieuwe president die een vreedzamere koers wou varen. 

Als onderdeel van die vreedzame koers werden een aantal onderdelen van de overheid stopgezet en/of geprivatiseerd. Het ARIN werd te koop gezet en werd na een moeizame onderhandelingsperiode verkocht aan het investeringsfonds van de familie Trebonius. De familie Trebonius veranderden het ARIN van een puur informatieve zender naar een zender die informatie delen afwisselde met amusement. Een degelijk concept wat binnen de Aquila goed aansloeg. In de loop der jaren heeft ARIN als productiemaatschappij meerdere informatie en amusements-kanalen uitgebracht. 

Het huidige ARIN is nog steeds voor de volle honderd procent in private handen maar het ARIN heeft nog wel goede banden met de overheid van de Aquila. De overheid gebruikt het ARIN nog steeds als een van de geprefereerde informatiemedia. Elk organisatie heeft zijn eigen schandalen en zwarte vlekken in de bedrijfsgeschiedenis. Het is dan ook niet anders dat ARIN ook een aantal flinke missers heeft gemaakt. De bekendste is het per ongeluk uitzenden van een voor-opgenomen breaking news fragment waarin de president aankondigde dat Accipiter gevallen is en wordt bezet door Dugo-militairen. Als resultaat van deze misser moest de volledige eindredactie en de raad van bestuur in 180 NT opstappen.

Onderzoek & Ontwikkeling

Wat betreft wetenschap en technologie lopen de Aquila in de pas met de andere facties. Een flink deel van het onderzoeksbudget gaat naar militaire technologie, en dit is met name terug te zien in persoonlijke bescherming, data opslag, medische technologie en surveillance. Er bestaat ook een flink aantal bedrijven die civiele toepassingen voor militaire technologie ontwikkelen en exploiteren. Op veel andere gebieden importeren de Aquila technologie en kennis van andere facties, een van de belangrijke redenen dat zij het Interplanetair Collectief steunen.

Industrie & Economie

Een flink aantal bedrijven in de Republiek produceert louter voor militairen, en hiervoor is een efficiënt netwerk opgezet van producenten die allemaal dezelfde standaard onderdelen bouwen en vervoeren naar fabrieken en scheepswerven. Deze bouwen op hun beurt van deze standaardonderdelen de verschillende voertuigen en ruimteschepen die de Classis et Legiones Aquila gebruiken. Deze methodiek heeft ook zijn weg gevonden naar de civiele wereld, en Aquila industrieel ontwerp draait om het bouwen van nieuwe zaken met zo weinig mogelijk originele onderdelen. Wat door andere facties saai, uniform en basaal wordt genoemd vinden de Aquila betrouwbaar, degelijk en gemakkelijk in het onderhoud.

Zaken zoals speculeren, beursgangen en obligaties worden gezien als een tijdverdrijf wat mogelijk de Republiek kan schaden, en wordt daarmee door de meesten genegeerd - hierdoor is de Aquila economie stabiel maar gooit zelden hoge ogen. Andere facties zien de Aquila hierdoor vooral als een afzetmarkt in plaats van handelspartner.


Vulpes - de smet op het blazoen

In 35 NT namen een grote groep Aquila in een goed voorbereide gewapende operatie het bestuur op Sturnus over. Veel van de planetaire verdedigingen en nabijgelegen oorlogsschepen bleken vooraf geïnfiltreerd en sluiten zich aan bij de rebellie. Overgebleven loyale Aquila zijn genoodzaakt om zich rap terug te trekken naar de legercomplexen onder bestuur van de Legiones Aquila die al snel in een staat van beleg zijn.
De rebellen noemen zichzelf de Vulpes (Oud-Aquilaans voor ‘vossen’) en sturen een bericht door de Republiek heen “Wij dagen zij die denken dat wereld geregeerd wordt in orde uit om het gezag van universele chaos niet langer te tarten. Het heelal is chaos, en zo zijn haar onderdanen”. Anders dan de Pendzal jaren eerder is dit geen groep die hun eigen koers wil varen, maar eerder Aquila die er van overtuigd zijn dat de Republiek zelf fundamenteel moet veranderen door onderlinge strijd en wanorde.
Met de lessen van de Scheuringsoorlogen vers in het geheugen is de reactie van de regering op Accipiter niet mals: het vlaggenschip Ultima Ratio leidt een slaggroep naar Sturnus en gaat de strijd aan. Ze vernietigen de vijandelijke schepen, breken de belegering van de legerbasissen en bevrijden de regeringsgebouwen terwijl de Vulpes terugvallen naar goed voorbereide reserve-posities. Hoewel de planeet al weer snel onder controle is van de Republiek duurt het nog jaren voordat de laatste Vulpes bolwerken zijn vernietigd, en de opstandelingen trekken zich terug in de schaduw met enorme verliezen.
Vanaf dat moment zijn de Vulpes een groep terroristen die periodiek aanslagen pleegt op bij voorkeur doelen die Aquila autoriteit vertegenwoordigen zoals trainingskampen en planetaire regeringsgebouwen. De Aquila hebben in de afgelopen eeuwen honderden cellen opgerold en leiders uitgeschakeld, maar ze zijn nooit volledig in staat geweest de Vulpes uit te schakelen. Ze zijn als zodanig de boeman en slechterik van de Republiek - in holo-series en films zijn ze de grote antagonist, en vermoedelijk lidmaatschap is voldoende reden voor een lang gesprek met de ordehandhaving.

Activiteit van de Vulpes richt zich op het moment met name op aanslagen die bedoeld zijn om de reputatie van de Republiek te schaden en het wordt dan ook sterk vermoed dat ze samenwerken met soortgelijke elementen uit andere facties. Ook zijn er serieuze vermoedens dat de Vulpes zijn geïnfiltreerd door de buitenaardse vijand. Ongeacht of dit waar is of niet, een Legionair wordt verwacht een Vulpes te arresteren indien mogelijk en te doden in alle andere gevallen. Het inmiddels 140 jaar oude edict dat Vulpes moeten worden behandeld als ‘vijandelijke soldaten in oorlogsgebied’ staat nog altijd.