Het Leger

NB: hoewel de militaire kant van de Aquila hier met het nodige detail is uitgewerkt, is er bewust ruimte voor personen of groepen die een eigen eenheid willen uitwerken, en er is altijd ruimte voor goede ideeën - neem vooral contact op met de spelleiding en maak er wat moois van! 

De Republiek heeft sinds het begin van de huidige jaartelling de nodige oorlogen gevochten tegen met name het Imperium en al die jaren zijn het de Legiones Aquila en de Classis Aquila geweest die de strijd hebben gevoerd. Naast deze twee grote onderdelen zijn er nog een aantal kleinere eenheden die specifieke taken hebben binnen het leger maar die buiten de commandostructuur staan om organisatorische redenen.  

 

Ongeacht legeronderdeel volgen alle nieuwe rekruten de acht weken durende Basic Combat Training (BCT). Beter bekend als bootcamp is het zonder uitzondering de ervaring waar Civitas de meeste verhalen over hebben, en de training legt de fundamenten voor alle militaire carrières.

De Strijdmacht - Legiones Aquila

De Legioenen zijn de grootste, bekendste en meest zichtbare Aquilaanse legerformaties. Ze zijn een geliefd onderwerp voor holovids en een onmiddellijk zichtbaar symbool van dienstbaarheid en plichtsbesef aan de Republiek. De organisatie van de Legioenen valt uiteen in de Legiones Hastati - waar de grote planetaire Legio onder vallen en dus verreweg de meeste Aquila militairen - en de Legiones Immunes - waar de meeste veteranen dienen in specialistische taken. 

Elke planeet ondersteunt meerdere Legioenen - precieze aantallen variëren afhankelijk van de populatie-dichtheid en strategische waarde van de planeet in kwestie. Een planetair Legioen bestaat uit een kern van officieren en veteranen die tien cohorten aan nieuwe soldaten leiden vanuit een eigen Castrum (legerbasis).  Deze nieuwe soldaten dienen hun eerste termijn van vijf jaar om Civitas-status te verkrijgen en blijven vaak deze hele periode in hetzelfde Legioen. Een klein aantal van hen kan vanwege speciale talenten of vooropleiding ook direct worden inzet in de Legiones Immunes of Militia Colonialis, maar dit is zeldzaam en wordt vaak ook gezien als een voorselectie voor carrière-soldaten en officieren.

Een Planetair Legioen bestaan standaard uit zesduizend Aquilanen, maar dit kan hoger of lager zijn afhankelijk van waar in een trainingscyclus ze zitten en of ze recent hebben gediend aan het front. Naast een vaste legerbasis en ‘standplaats’ op een planeet wordt een Legioen vaak in delen of als geheel uitgezonden naar de grens of the periferie-werelden terwijl een kleine staf achterblijft om nieuwe rekruten te trainen. De afgelopen jaren is dit vooral dienst op de kolonies, op schepen en op overslaghavens, maar sinds het uitbreken van de oorlog tegen het buitenaardse ras houdt dit ook dienst in op de frontlinie in de Periferie-werelden. Hier worden vaak kleinere versterkte voorposten gebouwd, een zogenaamd ‘Castellum’, waar maximaal een cohort wordt gelegerd met al hun ondersteunend personeel.

Veel Legioenen hebben ook een bijnaam, verdient in strijd of traditie. Zo staat het Legio Accipiter II bekent als Ferrata voor hun vastberaden verdediging van het thuis stelsel tijdens de Dugo oorlogen, het Legio Viridis III als Rapax omdat ze nieuw materieel voor de Legiones Aquila testen en het Legio Viridis I als Antiqua omdat hier vaak kinderen van belangrijke politici dienen. 

De Legiones Immunes bestaan voor het overgrote deel veteranen en specialisten zoals de VAS (wetenschappelijke ondersteuning), Res Civitas (militaire Inlichtingen) en de Legio Venatores (missie-eenheden). Deze teams zijn ingedeeld in kleinere Vexilia en Contubernia - teams van vier tot acht personenen - om operationele flexibiliteit te maximaliseren. Ze worden ingezet op lange-termijns missies, koloniale beveiliging en grens-dienst waar een volledig Legioen niet noodzakelijk, rendabel of praktisch is. Soms worden ze tijdelijk geïntegreerd met daar al aanwezige troepenmacht om zo een expert-rol of gat in de linie te vullen zonder de lokale troepen te hoeven reorganiseren. Als zodanig vervullen ze een noodzakelijke probleemoplossende rol in binnen de soms logge en grote Legioens-organisatie. De grootste inzet van de Immunes is op dit moment in de Periferie, de nieuwe kolonies aan het front.

De Militaire Academie 

Veel officieren hebben in de regel een vierjarige opleiding aan de militaire academie op Viridis genoten. In de Aquilaanse samenleving heeft deze opleiding een erg goede naam als je het bedrijfsleven of de politiek in wil. Cadetten worden na het eerste semester aan een legeronderdeel toegewezen en hier vindt zelden verandering in plaats. Er is keuze uit veel hoofdrichtingen, maar de meest prestigieuze en meest gewilde studierichtingen stellen hoge eisen aan studenten voordat ze mogen deelnemen.

Cadetten kunnen in aanmerking komen voor een beurs mits a) een van de ouders in actieve dienst is, of b) beide ouders Civitas status hebben, of c) zij minimaal 3 jaar actieve dienst hebben genoten. Aan de beurs zit een verplichting van 7 jaar dienst na afstuderen vast. Sommige studenten volgen uitsluitend de opleiding op eigen kosten zonder intentie in actieve dienst te gaan vanwege de goede reputatie van de academie. Alle alumni zijn reservist.

Daarnaast zijn er officieren die een graad hebben van een andere universiteit. Na een initiële training vervullen zij vaak specialistische taken. Voorbeelden hiervan zijn artsen en onderzoekers.

Vrijwel elke planeet heeft inmiddels een academie die het model van Viridis emuleert, maar de Viridis Academy of Military Science blijft het meest prestigieuze en bekende instituut voor officiersopleidingen.

Legio Canatus

“Er bestaat geen Legioen met die naam.”
Quintus Scaevola, Clerk Derde Klasse, Departemento Munitorium

De geruchten gaan dat het Legio Canatus (Grijs Legioen of Grijze Garde) een voltallig Legioen is geleid door een Luitenant-Generaal die enkel verantwoording schuldig is aan het Hoofd van de Militaire Staf. De Legio Canatus zou in deze hoedanigheid verantwoordelijk zijn voor de buitengewone veiligheid binnen de Legioenen, bijzondere Militaire Inlichtingen en ‘speciale missies’ die een directe weerslag zouden hebben op het welzijn van de Republiek. Soldaten van de eenheid zouden nooit zonder helm en gezichtsmasker te zien zijn en alleen officieren zouden hun gezicht mogen laten zien om met anderen te communiceren. Ook zou een lid van de Legio Canatus altijd functioneel meerdere zijn indien hij of zij het nodig acht non-Legio Canatus soldaten in te zetten tijdens een van hun missies.

Het al dan niet bestaan van dit Legioen is een populair gespreksonderwerp onder Legionairs, maar het zijn altijd verhalen over een vriend van een vriend die iets gezien zou hebben. Er is op geen enkel slagveld ooit bewijs gevonden in de vorm van gesneuvelde soldaten van de Grijze Garde, en als er Legionairs voor of met dit Legioen hebben gevochten staan ze onder strikte orders om het hier nooit over te hebben.

NB: zelfs al zou deze eenheid bestaan is het als speler niet toegestaan om als lid van deze eenheid te beginnen.

De Vloot - Classis Aquila

De Aquila hebben een grote en krachtige vloot, die qua slagkracht alleen onder doet voor hun grote rivalen van het Imperium. Ze worden daarom binnen het ICC gezien als de tweede grote macht als het aankomt op verdediging in de ruimte. Dit heeft belangrijke historische redenen die tot op de dag van vandaag terug te vinden zijn in de vloot.

Na de vlucht van Tebras rond het begin van de huidige jaartellling werden de Legiones Aquila gezien als de primaire strijdmacht. De generale staf redeneerde dat toekomstige conflicten zouden draaien om koloniseerbare planeten, en dat de prioriteit daarom altijd zou liggen bij troepen die dat soort planeten succesvol kon aanvallen en verdedigen. Hierdoor liepen de generaals niet echt warm voor het idee van een potentieel dure ruimtevloot die niet echt paste in het grotere plaatje van de Aquila operationele doctrines. De eerste decennia was de Classis Aquila meer een manier om de legers van planeet naar planeet te vervoeren dan om Aquila territorium te verdedigen.

Deze aanpak bleek tijdens de Scheuringsoorlogen een groot probleem omdat de Dugo wel een sterke vloot hadden ontwikkelt, en konden zo effectief voorkomen dat grootschalige invasies konden worden gelanceerd en verdedigende troepen verder versterkt. Tot overmaat van ramp werd het grootste deel van de Aquila schepen in het conflict vernietigd. Met de lessen van dit conflict vers in het geheugen werd een nieuw hybride concept bedacht om gebruik te maken zowel het strijdperk op de grond als dat te midden de sterren, en werd de Classis Aquila opgezet als een volwaardige tak binnen de Bellator Aquila.

De Classis Aquila is de rol van legertransport nooit echt ontgroeid, en Legionairs noemen de vloot dan nog steeds grappend de ‘space-bus’ of ‘battle-taxi’. De nieuwe hybride strategie zet dit echter om in een kracht in plaats van een zwakte door nauwe samenwerking tussen de Legioenen en de Vloot. Zo zijn de schepen van de Aquila moeilijk te enteren, en schakelen ze soepel over van een ondersteunende naar een offensieve rol zonder een steek te laten vallen. Een bijkomend voordeel is dat de Classis Aquila simpelweg economischer is om te opereren en onderhouden dan ‘klassieke’ vloten zoals die van het Imperium en de Clans. En dit is ook nodig, want de Legioenen zijn niet goedkoop…

Schepen beschikken veelal over omni-directionele energiewapens aangevuld met deeltjeskanonnen en masers in geschutskoepels - hierdoor hebben ze uitstekend bereik en praktisch oneindige munitiecapaciteit ten koste van de gemiddelde en maximale schade per geraakt schot. Ze zijn meestal snel en wendbaar, maar offeren daarmee bepantsering op die maar gedeeltelijk wordt gecompenseerd door uitstekende schilden en vermogen om schade te kunnen ondervangen met reserve-systemen. Vrijwel alle schepen beschikken over krachtige communicatie en controle systemen om ze effectief als slaggroep te kunnen coördineren.

Rangen, basistraining en uniformstandaarden zijn direct overgenomen van de Legiones Aquila, en op wat vriendelijke rivaliteit na doen beide takken van de Bellator Aquila niet voor elkaar onder. Beide legeronderdelen stimuleren ook actief uitwisselingsprogramma’s en gedeelde trainingsmissies zodat Legionairs en Mariniers elkaars taken geheel of gedeeltelijk op kunnen vangen indien noodzakelijk - dit dient ook het doel van operationele flexibiliteit die de Aquila kenmerkt. Tijdens enter-acties doen Classiarii ( Mariniers ) niet onder voor Legionairs, en al meer dan eens is de bemanning van een beschadigd schip tijdelijk aangevuld met personeel uit de Legiones Aquila.

Ondersteunende troepen

Dit zijn vaak formaties die naast de Legioenen staan als specialisten en invulling van politionele taken. Om politieke en logistieke redenen staan deze eenheden buiten de directe commandostructuur van de Legioenen om hun onpartijdigheid te waarborgen.

ADMP

De ADMP is het kleinste krijgsmachtonderdeel. Zoals er een civiele politie is voor de burgers van de Aquila, is er ook een politiedienst voor de krijgsmacht. De ADMP is tijdens de reorganisatie van de krijgsmacht in het leven geroepen rond 18 NT om primair drie taken te vervullen: douane, militaire politie en interne beveiliging.

Alles dat Aquilaans territorium wil betreden krijgt te maken met een gecombineerde eenheid van de ADMP en de civiele douane en hierbij is hun taak het stellen van kritische vragen over de juiste papieren en papierwerk, en het controleren van goederen op juistheid en echtheid. Binnen het leger vervult de ADMP de politietaak, waarbij ze controleren of de militairen de juiste papieren hebben en strafrechtelijke onderzoeken naar militairen uitvoert als dat noodzakelijk wordt geacht. Hierdoor vallen alle plekken waar Legionairs gelegerd zijn, waaronder Eos, onder ADMP jurisdictie, en zorgt de ADMP er voor dat de Bellator Aquila zich gedragen. Dit maakt ze gerespecteerd maar niet populair onder Mariniers en Legionairs. Als laatste hebben ze ook de taak van interne beveiliging, met name op grenswerelden waar nog veel onbekenden zijn - in deze capaciteit voeren ze soms ook civiele politietaken uit.

Binnen oorlogs en conflictzones wordt de ADMP vaak ook ingezet als generale staf. Hierbij gebruiken ze alle informatie- en onderzoeksvaardigheden die ze als militaire politie hebben opgebouwd om te zorgen dat officieren de juiste beslissingen kunnen maken met alle mogelijke gegevens binnen handbereik.

Militia Colonialis

De Militia Colonialis bestaat vaak uit een combinatie ex-militairen en vrijwilligers maximaal ter grote van een Cohort aangevuld met een reguliere eenheid uit de Legiones Aquila - vaak een Contubernium dat net klaar is met training en aanzienlijk potentieel toont. Ze dienen als beveiliging voor kolonies op de grenzen en in de witte zones. Het wordt gezien als een goede basis van ervaring voor nieuwe Legionairs en een solide beveiliging voor kolonies waar een volledig Legioen (nog) niet rendabel is. Mocht er grootschalige strijd op of rond de kolonie losbreken vallen ze effectief onder het bevel van de Legiones Aquila. Naarmate een kolonie groeit wordt verwacht dat de Militia Colonialis het fundament legt voor het eerste Planetaire Legioen van die kolonie.

Legio Volones

Binnen de Republiek is voor grote misdaden door Mulum en militaire buiten oorlogstijd het ontnemen van Civitas-rechten de hoogste straf. Hoewel dit als passend wordt gezien, is het ook problematisch - de hoop op burgerschap ontnemen kan op termijn destabiliserend werken voor grote delen van de Aquilaanse maatschappij. Exclusie van Civitas-schap moet bij voorkeur altijd een keuze blijven in plaats van een opgelegde sanctie zonder wederhoor.

De politieke en militaire compromis is de Legio Volones, oud Aquilaans voor de ‘Vrijwilligers’. Zolang een veroordeelde vrijwillig dient behoudt deze bestaande dienstjaren, mag dienst in de Volones tellen als halve dienstjaren en is nominaal ‘vrij’ binnen de restricties van dienst binnen de Volones. Na dienst in de Volones mag iemand theoretisch zijn of haar carrière voortzetten binnen het leger. Ze verdienen zo wel hun burgerschap, en kunnen terugstappen in het civiele leven zonder blijvend stigma.

Daar staat tegenover dat carrière opties tijdens en na dienst in deze Legioenen behoorlijk gelimiteerd zijn. Volones hebben nooit een veiligheidsniveau boven Rubeus ( Rood ), en worden ongeacht ervaring of bewezen dienst ingezet alsof ze vers getrainde legionairs zijn. Taken zoals het graven van latrines, het opzetten van een keukentent of het schoonmaken van sanitaire zones vallen hun altijd ten deel. Als er een saaie brug moet worden bewaakt of een mijnenveld gemarkeerd met chemlights kun je er op rekenen dat deze klus naar de Volones gaat.

In de strijd vechten Legio Volones mee als reguliere formatie, en moraal binnen de Volones is vaak beter dan ‘groene’ Legioenen, simpelweg omdat ze weten dat dit hun laatste kans is. Dit wordt echter wel scherp gemonitord door daarvoor speciaal opgeleide officieren van de Militaire Politie ( ADMP ) die al dan niet herkenbaar onderdeel zijn van het officierskorps van de Volones.

Politiek zijn de Volones al jaren een heet hangijzer. Conservatieven vinden het een verregaande maatregel die de grenzen van acceptabel Burgerschap oprekt, terwijl het door Progressieven als erg zware straf zien om alleen maar de optie tot Burgerschap open te houden voor allen. Ook is er een afkeer tegen de gemakkelijk vergelijking die kan worden getrokken tussen de straf-eenheden annex ‘zelfmoord eskaders’ van het Imperium en de Legio Volones, al zijn de basisprincipes compleet anders. Zoals alle goede compromissen zijn alle partijen net zo ongelukkig met de oplossing, maar een beter alternatief is nog niet voorgesteld.

De Legio Volones hebben geen vlag, banier of standaard. Ze dragen alleen een blanco eenheidspatch of het nummer van hun Legioen op de schouder. Ze zijn anderszins niet van andere Legionairs te onderscheiden. Binnen de Classis en Legiones Aquila wordt er met goede reden wel neergekeken op de Volones - de ‘Vrijwilligers’ zijn immers zonder uitzondering veroordeelde criminelen en doen de rotklusjes waar je geen andere Legionairs voor wil inzetten. Veel van deze vooroordelen vallen echter weg in de strijd, waar de Volones er vaak in slagen om het respect te verdienen van hun mede-Legionairs.