This setting has a thousand stories, a microcosm of actions where we all matter...

Standen 

 

Asul (Adel)

De Dugo adel schetst graag een beeld van zichzelf als een gedisciplineerde, eervolle en emotioneel ingetogen groep. Hét voorbeeld van de ideale Dugo. Decorum is daarbij alles.

 

Misschien nog meer dan bij Dugo burgers het geval is, liggen de verwachtingen bij adellijke kinderen enorm hoog. Ouders verwachten niets minder dan superieure resultaten bij hun kinderen. Van een hele vroege leeftijd draait het leven van een Dugo kind om presteren en het trots maken van hun ouders. Veelal resulteert dat in het wegstoppen van emoties en het nauwelijks kennen van ontspanning. Elke vorm van ontspanning is namelijk ook weer een manier om te excelleren ergens in. Eenmaal uit het ouderlijk huis en op een vervolgopleiding, is het niet ongewoon dat Dugo kinderen momenten zoeken om uit de ban te springen op momenten dat het nodig is. Gedrag wordt namelijk buiten college-uren niet meer gemonitord, dus zolang de prestaties uitmuntend blijven kunnen ze tot op zekere hoogte los.

 

Vrijwel alle Dugo mannen dienen een bepaalde periode in een strijdmachtsonderdeel, vaak als officieren. Dit wordt de Serbisyo genoemd. Degenen die er ook daadwerkelijk voor zijn opgeleid, komen vaak in leidinggevende posities terecht. Daarom volgens veel mannen naast hun primaire studie ook een opleiding aan een militaire academie. Na de Serbisyo zullen sommigen eervol ontslag nemen met behoud van rang, voordat ze hun ‘echte’ beroep gaan uitvoeren. In tijden van conflict kan de Senaat bepalen de adellijken buiten dienst weer op te roepen voor actieve dienst met behoud van hun status. Vrouwen volgen vaak direct hun gekozen carrièrepad, binnen of buiten de strijdmacht. Welk beroep ze ook kiezen, er is altijd de druk om te presteren. Niet alleen vanwege het feit dat ze Dugo zijn, maar ook vanwege het feit dat ze hun familie vertegenwoordigen.

 

 Na de studie, maar vóór de Serbisyo volgt een gearrangeerd huwelijk, wat voordeel voor beide families moet opleveren. Deze verstandshuwelijken zijn vaak liefdeloos, hoewel liefde kan groeien tussen man en vrouw. Maîtresses en minnaars zijn niet ongewoon en niet per se iets voor een schandaal, maar er wordt niet over gesproken. Deze minnaars en maîtresses verblijven vaak in tuinhuisjes. Nu is het de beurt om de eigen kinderen streng en gedisciplineerd op te voeden, zodat ze de lijn kunnen voortzetten. 

 

De sociale druk bij Dugo adel om te trouwen en (veel) kinderen te krijgen, is hoog. Tegelijkertijd wordt er neergekeken op adellijken die zich alleen inzetten om nageslacht te krijgen. Door de pulpliteratuur lijkt het alsof er Asul zijn die dit doen, in de praktijk gebeurt dit zelden. DNA onderzoek wijst binnen enkele seconden uit of een kind genealogisch puur is. Boze tongen beweren wel dat er minnaressen ongewild als draagmoeder worden gebruikt, maar dit is nog nooit bewezen. Hiermee komen we op de volgende consequentie:

 

 De Dugo medische wetenschap richt zich bijna exclusief op vruchtbaarheid, geboortes en genetische recombinatie. Op deze gebieden liggen de Dugo medische wetenschappers mijlen voor op de andere facties. Menopauzes kunnen worden uitgesteld, geboortedefecten kunnen worden verwijderd voor de geboorte, IVF heeft geen lange termijn nadelen voor de gezondheid van de vrouw in kwestie, impotentie is afwezig, enzovoort. Nadeel is wel dat op alle andere gebieden de Dugo medici sterk achterliggen, omdat er simpelweg geen sonur wordt vrijgemaakt voor ander onderzoek.

 

 Door de eeuwen van genetische recombinatie van de Asul heeft het geoptimaliseerde DNA zich “op onverklaarbare wijze” verspreid door de gehele Dugo bevolking. Gevolg is dat lichamelijke mankementen en hersenziektes onder de gehele Dugo bevolking zo goed als nonexistent zijn. 

 

De meeste Keizers streven ernaar om een asulpercentage van tussen de 10% en 25% van zijn bevolking te hebben. De algemene consensus is dat in de begin dagen het rijk nog bestuurbaar was met 10% Asul, tegenwoordig wordt 15% gezien als het absolute minimum.

 

Sibilyan (Burgers)

Bij de Silbilyan werken beide ouders en nemen vrij weinig vrij. Over het algemeen is de sociale norm dat je als man en vrouw twee verschillende specialisaties hebt. Eer verdienen met je specialisatie is het allerbelangrijkst. De meeste Dugo families hebben hierdoor veel geld, omdat ze simpelweg geen tijd hebben om het uit te geven. Voordeel hiervan is dat er over het algemeen meer dan voldoende inkomen is om families te onderhouden. Dugo families besteden hun geld aan opleidingen om hun specialisatie te verbeteren en zetten geld apart voor de opleiding van hun kinderen. Dugo waarderen ook de specialisatie van anderen, dus kopen Dugo kwaliteit door een adviseur in te schakelen.  

 

 Het leven van een Sibilyan bestaat voornamelijk uit prestatie. Ze gaan door hun leven zonder veel problemen of tegenslag. Ze worden wakker, ontbijten, sparren met hun familie-leden in de tuin of speciale sparrings parken, en wachten tot de Maykapala Eed begint.

 

Dit is een mix tussen volkslied, vechtsport-routine en ochtendzegen waarvan het doel is elke Dugo te herinneren de Maykapal zo trots mogelijk te maken door zichzelf zo goed mogelijk te honen. Werk goed, hier wordt de Maykapal blij van. Beloon jezelf na een harde taak te volbrengen, dit keurt de Maykapal goed. Help een ander, dit brengt de Maykapala zegen op je.

 

Veelal gebeurt deze Eed in pleinen of parken, waar de bevolking het in grote aantallen kan doen. Maar voor sommige banen is dat niet mogelijk gezien de werktijden - al is dat in het Dugo keizerrijk geen gewoonte- en zal er een plek op locatie zijn ingericht.

 

De dag gaat redelijk snel: Dugo geloven in samenwerking. Taken worden verdeeld naar de personen die er het beste mee uit de voeten kunnen, zodat lasten makkelijk gedragen worden door het geheel. Falen is geen optie. Maar voor Sibilyan is er niets minder eervols dan het te laat melden dat je iets niet kunt. Het is natuurlijk niet je eerste keus en al een schande, maar als succes er niet in zit, en falen de enige andere optie…

 

Deze methode van werken heet Jabatan Rantai. Het doorgeven van taken en snel doorschakelen naar wat gedaan kan worden is een typerende praktijk van de Dugo. Niemand faalt. Iedereen werkt tot hun maximale capaciteit en als die capaciteit verminderd wordt ook de werkdruk tijdelijk verminderd. Maar zij streven altijd naar succes. De andere Modus Operandi van de Dugo die altijd geld is biaya berani - het gedachtegoed dat je als Dugo alles aan kan als je het maar met een groot genoege factor kan overtreffen. Kop richting de muur en rennen zo hard je kunt.

 

 Opmerking:

het woord Sibilyan wordt doorgaans gebruikt om een burger (zijnde een niet-militair) aan te duiden.

Echter, het woord Sibilyan kan ook gebruikt worden ter aanduiding voor iedere “gewone, eervolle” Dugo: dat wil zeggen iedere Dugo die geen Asul is, geen Karangalan en ook geen Naibo. In deze betekenis omvat het woord Sibilyan dus zowel burgers als militairen!

 

Militar (Leger)

Het dagelijks leven van de Militar lijkt op die van de Silbilyan. Waar de Asul nog wel eens de schijn van vrije tijd en ongedwongenheid ophouden tijdens diplomatieke aangelegenheden, zijn de dagen van zowel Militar als Silbilyan gericht op hun werk. En het werk van de Militar is oorlog, strijd en geweld in al haar facetten.

 

De Dugo zouden de Dugo niet zijn als ook dit deel niet strak en efficiënt geregeld zou zijn. Hoewel andere facties wellicht kampen met mensen die fysiek het leger niet aan kunnen, is dit binnen de Dugo ongehoord. Het Imperium heeft genetische vitaliseringstherapie om slechte lichaamsmassa op peil te brengen (vaak vanaf een zeer jonge leeftijd zodat niemand een kans mist door dingen waar zij niks aan kunnen doen), en de zeer zeldzame onvolledig geboren Dugo kan rekenen op bionische protheses of, tegen een forse bijbetaling, DNA-gekweekte organen en ledematen.

 

Zelfs op de leeftijd dat bijvoorbeeld de Pendzal iemand nog een kind zouden noemen (17), hoeven (en worden) de jonge Dugo niet anders behandeld te worden dan oudere factiegenoten.

 

Met andere woorden, voor álle Militar is hun dagelijkse routine gelijk, met alleen kleinere variaties wanneer rang of legeronderdeel dit vereist. Ze worden wakker, ontbijten in de gezamenlijke kantine en sparren met de leden van hun Anim bij wijze van warming-up voor de rest van de dag. Hierna nemen ze deel aan de Maykapala Eed. Dit word in één keer gedaan voor alle Militar op de legerbasis, in zoverre dit praktisch blijft. Bij erg grote complexen wordt het bijvoorbeeld ingedeeld per barak.

 

 Wat er de rest van de dag gebeurd, hangt af van of de Militar nog in opleiding is, ja of nee. Voor Militar in opleiding is er een ‘lesprogramma’; uren werken op of aan bijv. theorie over tactieken of wapen vaardigheden, pauze wanneer absoluut benodigd en zo verder tot aan het slapen gaan. Tevens leren ze wanneer van toepassing een basisscholing voor een verdere civiele richting.

 

 Militar in actieve dienst hebben een iets ander regime. Een gegeven Dugo militaire installatie heeft precies zoveel Militar toegewezen als nodig is om ten alle tijden drie groepen, ‘shifts’, te hebben; één groep die actief bezig is met patrouilles lopen, bewaking en andere gevechtshandelingen, één groep die slaapt, en één groep die actief paraat staat zodat er opgeschaald kan worden als escalaties of noodgevallen dit nodig maken. Deze parate groep is bezig met aanvullende training en oefening om scherp te blijven. Gezien dit naar eigen inzicht is van de diverse Animar, is dit het dichtste wat Militar komen bij ‘vrije tijd’.

 

 Om voorgaande met andere woorden te zeggen; halverwege ‘shift 1’ zal de volgende shift beginnen met hun dagelijkse routine, e.g., ontbijt en de warming up. Halverwege díe shift begint de volgende shift met hun dagelijkse werkzaamheden en zo roteert het verder.

 

Kapayapaan

Iedere militair in het Dugo leger heeft bij zijn eerste aantreding les gekregen in de Kapayapaan (de Kapa): de meditatie. De meditatie is onderdeel van de zelf-opoffering. Het dient als mentaal gereedschap om het ‘zelf’ te verdoven. Iedere militair heeft zijn eigen manier om in de Kapa te komen, maar een gemiddelde Kapa duurt ongeveer tien minuten. Er bestaan grote Kapayapaans waarbij hele legers samen in meditatie gaan, maar vaak krijgen de soldaten de gelegenheid om zelf in Kapa te komen. Tijdens de Kapa worden hoofd- en bijzaak van elkaar gescheiden. De hoofdzaak is natuurlijk de zaak van de Dugo, de bijzaak het eigen belang. Als je in meditatie bent scheid je alle zaken in deze twee categorieën en geeft het inzicht in je doel. De Kapa maakt geen slaafse volgelingen van de militairen. De eigen wil wordt niet opgeofferd, maar geeft perspectief in de rol die de militair heeft in het algehele ‘zijn’. De Kapa voorkomt twijfel, wroeging en andere zwakke emoties. Het verhoogt inzicht en geeft betekenis aan het leven van de Dugo. Hierdoor gaan de Dugo verder dan dat een normaal mens zou gaan. Het geeft Eer en status die echoot door de tijden.

Zie dit als een mix tussen Morning Martial Arts en de Nieuw-Zeelandse Haka.

 

Karangalan (Eerlozen)

Het dagelijks leven van een Militar in de Karangalan verschilt niet zo heel veel van de andere contingenten. Waar gemengde Contingenten aanwezig zijn zullen de Karangalan vaker dan niet de rotste taken krijgen, de langste patrouilles en de laatste Anim zijn die aanschuift bij de kantine.

 

Op uitzending verschilt van leidinggevende tot leidinggevende hoe slecht de Karangalan behandeld worden. De ene Limar kan besluiten dat zijn Anim zelf een indeling kunnen maken en zal het een worst wezen wat zijn troepen doen, waar een ander de Karangalan troepen keihard in staat van paraatheid houdt op elk wezenlijk moment.

 

Wel hebben de Karangalan over het algemeen meer “vrije tijd” dan dat de andere Contingenten dat hebben. Ondanks dit feit zijn de Karangalan vaak nog het meeste bezig met trainen. Onder andere om met elkaar Magaways uit te voeren, elkanders vechtstijlen te leren en kennis te vergaren waar mogelijk. Een Karangalan is dan misschien wel  waardeloos in de ogen van de Dugo, maar in werkelijkheid zijn de soldaten die uitzendingen overleven te tellen onder de hardste, slimste militairen die het Dugo imperium te bieden heeft. Je leert immers snel nieuwe tactieken toe en aan te passen wanneer je altijd je missies in een slechte status begint.

 

Gedrag tussen Karangalan verschilt radicaal per Anim en zelfs per persoon: Velen zitten er terecht omdat het gebonden criminelen zijn, met alle slechte trekken van dien. Anderzijds zitten er ook voormalige Sibilyan in die zware misdaden hebben begaan in vormen zoals Eerwraak, Fraude of Nalatigheid. Meestal houden zij zich gedeisd en zijn ze amicable tegenover anderen.

 

 Onderling hebben de Karangalan een slang naam voor zichzelf: Boxcutters. Zij snappen dat ze als afdankbaar gereedschap gezien worden. In feite een breekmes wat maar een bepaalde tijd mee gaat en daarna weggegooid wordt.

 

Naibo (menselijk drek/oneerlozen)

OC: Sterk afgeraden voor spelers, alleen met toestemming van de SL’s)

 

Dit zijn de directe bloedverwanten van Dugo die Oneervol gestorven zijn, of niet geadopteerde kinderen van Naibo. Naibo moeten ten alle tijden duidelijk maken dat zij Naibo zijn.

 

 Indien een Dugo Oneervol sterft worden al zijn levende directe bloedverwanten (ouders, broers, zussen, kinderen en indien aanwezig kleinkinderen) ontslagen, uit hun huis gezet, bezittingen afgenomen, alle uitkeringen afgenomen (inclusief pensioenen), en mogen slechts de kleding aanhouden die ze aanhebben.

 

 De reden hiervoor is niet dat ze iets misdaan hebben, maar dat ze niet hebben voorkomen dat dit gebeurt is.

 

 Baby’s die als Naibo geboren worden, mogen vlak na geboorte ter adoptie aangeboden worden. Indien deze kinderen geaccepteerd worden door een sibilyan, kunnen zij als sibilyan opgroeien. Indien er voor deze kinderen geen adoptieouders gevonden kunnen worden, zullen ook zij als Naibo opgroeien. ‘Succesvolle’ Naibo zijn vaak bereid te betalen voor adoptie van hun kinderen.

 

 Naibo krijgen niets van de Dugo maatschappij, hebben geen rechten en mogen absoluut onder geen enkele voorwaarde een Salita dragen (geen Eer!). De enige bescherming die zij hebben, is dat het besteden van tijd in de buurt van Naibo als onsmakelijk wordt gezien.

 

 Een beginnende Naibo is vaak een uit vuilnisbakken-etende zwerver, maar er zijn Naibo die weten te overleven door vies werk te doen, of bijvoorbeeld kleine eettentjes te beginnen. Deze ‘succesvolle’ Naibo worden vaak slechts kort symbolisch vernederd, zodra ze in contact komen met sibilyan of karangalan (Asul blijven genoodzaakt publiekelijk te vernederen).Deze vernederingen komen vaak in de vorm van bijzonder grove gebaren of standaardleuzen ter sprake.

Voorbeelden hiervan zijn:

“Moge je nooit de kogel waard zijn”

“Het is mijn eeuwige hoop dat de Maykapal je oneindig zal straffen voor je wantrouw.”

En natuurlijk de oude klassieker: “May you continue to live in interesting times.”

 

 Het interacteren met een Naibo zonder deze publiekelijk te vernederen, brengt Oneer aan de Asul, Sibilyan, of Karangalan die dit doet. Hoe de walging duidelijk gemaakt wordt, is aan de Dugo in kwestie.